Wednesday, April 29, 2009

artificial amities.

Kimseye gogsumu yarip kalbimin icini gosteremem. Hele ki bunu okyanuslarca uzaktan anlatamam. Anlatmam. Inandirmak zorunda degilim. Kimseye de inanmak zorunda degilmisim. 

O kadar kustahlik icerisinde yasiyor ki insanlar,tatminsizlik,hep daha fazla isteme durumlari,ve sayabilecegim ama soylemiyor oldugum bir cok sey daha. 

Insanlardaki degisimler aradaki 7 saatlik fark gece gunduz olarak nasil besbelliyse ve netse,o kadar belli ve net. Kimse icin "evet cok iyi biri."diyemiyorum. Beni o kadar sasirtiyorlar ki . Ama bir yandan da sasirmiyorum. Insanoglu; sever pragmatisttir, kullanir atar. Bunu yapmaktan gocunmaz da. Ona kalsa siz suclusunuzdur. Ama kibirleri o kadar onlerine gecmislerdir ki beyinlerinin,dusunemezler kendilerine bakamazlar haliyle. Onlara "aynaya bak!" deseniz,aynanin karsisina gecip "ah ne kadar guzelim,dunya ayagimin altinda. Hah ha haha " derler. Oyle zannetmeleri cok dogaldir cunku kimileri onlara deger verir `dost` yerine koyarlar yapmamalari gerektiklerini bildikleri halde. 

Kimse kimsenin icini bilemez. Ki ben gogsumu yarip " iste bak bu benim kalbim sen de oradasin bak ! " demem. Demeyecegim de hic bir zaman . Cunku bir kere soylerim ve halen tatmin olmayip daha baska atraksyonlar bekliyorlarsa, bu tatminsizlik ve demin bahsettigim daha fazla isteme durumundan baska bir sey olamaz. 

Ben gercek dostlarimi cok seviyorum. Adlarini vermekten hic cekinmem ama gerek yok cunku onlar kendilerini zaten biliyorlar. Onlara kalbimi acip gostermeme gerek yok . Onlar bana inanmak istedikleri ve sevgimi karsilik beklemeden bildikleri icin inaniyorlar. Onlar ki benim 3 ve 4 senedir yanibasimdalar,yanibaslarindayim cunku biz `gercek dostuz`. Havaalaninda gorusuruz sahip oldugum yegane dostlarim,kardeslerim.
Sizi cok seviyorum ve ailemden sonra tek bu denli ozlediklerimsiniz.

No comments:

Post a Comment